In de Bijbel staat geschreven: “Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede​ zij met jullie.’ Verbijsterd en door angst overmand, meenden ze een geestverschijning te zien. Maar hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo ontzet en waarom zijn jullie ten prooi aan twijfel? Kijk naar mijn handen en voeten, ik ben het zelf! Raak me aan en kijk goed, want een geest heeft geen vlees en beenderen zoals jullie zien dat ik heb.’ Daarna toonde hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven hem een stuk geroosterde ​vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op” (Lucas 24:36-43). Telkens wanneer ik deze verzen lees ben ik jaloers op Petrus, Johannes en de anderen. Terwijl Jezus Zijn werk in Judea uitvoerde, was Hij dag en nacht bij Zijn leerlingen, en nadat Hij was opgestaan zorgde Hij voor hen zoals voorheen. Hij verscheen aan hen, ging voor hen dieper in op de Schriften en gaf hun Zijn leer. Petrus en de anderen hadden het geluk dat de Heer hen had gekozen om Zijn leerlingen te zijn en zij konden de leer van de Heer Jezus met hun eigen oren horen – ze waren zo gezegend! Naderhand las ik Gods woorden, en ik begon te begrijpen dat het in feite de wil van de Heer Jezus was die na Zijn opstanding achter Zijn verschijning aan de mens zat, en dat deze daad nog meer Gods kracht en wijsheid in zich hield. Ik ben echt gaan begrijpen dat de verschijning van de Heer Jezus aan de mens na Zijn opstanding werkelijk zeer diepzinnig was!

lees verder